Sıvı replasmanının amacı, kütanöz, enteral veya renal sıvı kayıpları sonucunda ekstrasellüler alanda oluşmuş ya da oluşacak eksikliği karşılamak veya yerine koymaktır. İzotonik elektrolit solüsyonları tüm ekstrasellüler alana (plazma ve interstisyel boşluk) dağıldığı için, sıvı kayıpları temel olarak kristaloid solüsyonlarla karşılanır. Volüm replasmanı hemodinamik ve yaşamsal bulguları korumak için hipovolemi durumunu düzeltmek amacıyla intravasküler volümü yerine koymayı hedefler. Bu tedavi amacına ulaşmak için, kolloidal solüsyonlar kristaloid solüsyonlarıyla kombine şekilde kullanılmalıdır. Akut intravasküler volüm kaybı, yaşamı tehdit edici durumlara yol açabilir. Bu durum alerjik veya  septik şok gibi, patolojik vazodilasyon nedeniyle kan basıncının önemli ölçüde düşmesine bağlı, rölatif bir kayıp olabilir; ya da akut kanama veya yanık durumlarında görüldüğü gibi mutlak bir volüm kaybı olabilir. Kolloid osmotik basınç (COP) sergileyen – jelatin veya nişasta bazlı infüzyon solüsyonları gibi – kolloidal solüsyonlar temelde intravasküler kompartmanda tutulurlar, kristaloidlerin infüzyonu ise öncelikle ekstravasküler boşluğu hedef alır. Sağlıklı gönüllüler üzerinde yapılan bir çalışma, damardan verilen kristaloidlerin ancak % 30 civarında bir bölümünün hedeflenen kompartmanda, yani intravasküler boşlukta kaldığını göstermiştir. Altta yatan patofizyolojiye bağlı olarak, kıyaslanabilir volüm etkilerine ulaşmak için kolloidlere oranla önemli ölçüde daha büyük kristaloid volümlerine gerek duyulabilir.¹

Son önerilere göre perioperatif veya yoğun bakımda oluşan volüm kayıpları öncelikle plazma-uyumlu kristaloid solüsyonlarıyla tedavi edilmelidir. Eğer kristaloid solüsyonları yeterli bulunmazsa, kolloidler uygulanmalıdır. (Yoğun bakıma alınmış kritik hastalarda HES kullanılmamalıdır.) Burada da kompozisyonu kan plazmasına olabildiğince benzer solüsyonların kullanımı optimal kabul edilir^.2

Girişim tipi endikasyona ve hastaya bağlı olarak seçilmeli fakat aynı zamanda bulunulan yer de göz önüne alınmalıdır. Bir kaza mahallinde büyük miktarlar vermek gerektiğinde, en yüksek akış hızını sağlamak için iç çapı oldukça geniş bir periferik IV kateteri kullanılır. Ameliyathanelerdeki acil durumlarda mevcut santral venöz erişim hatları kullanılabilir, ancak periferik IV kateterleri ile aynı maksimum akış hızlarına ulaşılamaz. Basınç manşonları ile basınç infüzyonlarında, kullanılan infüzyon torbası katlanabilir cinsten olmalı ve hava embolisini önlemek için, torba hiç hava barındırmamalıdır. Stabil olmayan ve yetersiz vasküler erişimli hastalarda, özellikle de çocuklarda, kemik içi hatlar hayat kurtarıcı olabilir.

Resüsitasyon tedavisi uygulamayı gerektiren klinik durumlar hızlı müdahale gerektirdiği için, resüsitasyon amaçlı kullanılan infüzyon solüsyonları esas olarak hazırlık gerektirmezler. Bu solüsyonlar kullanıma hazır şekilde bekleyen solüsyonlardır. Ancak istenmeyen bir hipotermi durumunda hastaya vermeden önce solüsyonu ısıtmak veya inmeli hastalarda planlı bir hipotermi için solüsyonu soğutmak gibi ek hazırlık adımları olabilir.

Folyoyu çıkarmak, setin spike'ını takmak ve seti hazırlamak, infüzyon başlamadan önceki adımlardır. Klinik duruma bağlı olarak solüsyonları ısıtmak, soğutmak veya birim süre başına maksimum infüzyon volümüne ulaşmak için basınç manşonları kullanmak yararlı olabilir. Uzun vadede, özellikle çocuklar ve yenidoğanlar için volümetrik infüzyon pompaları kullanmak da yararlı olabilir.